Regina Protmann, urodzona w 1552 roku w Braniewie, to postać, która odegrała znaczącą rolę w historii Kościoła katolickiego w Polsce. Jej życie zakończyło się w dniu 18 stycznia 1613 roku, również w Braniewie, gdzie pozostawiła po sobie trwały ślad.
Była ona błogosławioną katolicką oraz założycielką Zgromadzenia Sióstr św. Katarzyny Dziewicy i Męczennicy, popularnie znanego jako katarzynki. Jej działalność religijna i edukacyjna miała wpływ na życie wielu ludzi, a sama Regina stała się wzorem do naśladowania dla przyszłych pokoleń sióstr zakonnych.
Życiorys
Regina Protmann przyszła na świat w 1552 roku w rodzinie Piotra oraz Reginy Protmannów, w malowniczym Braniewie. Jej rodzina należała do zamożnej i szanowanej klasy mieszczańskiej, co zapewniało jej komfortowe warunki życia. Mieszkali w patrycjuszowskiej części miasta, a ich dom znajdował się w pobliżu miejskiego ratusza. Oprócz dużego domu posiadali także spichlerz w portowej części miasta, blisko rzeki Pasłęki. Jej ojciec, jako kupiec, korzystał z dogodnej lokalizacji Braniewa, przynależącego do Hanzy, zapewniając rodzinie znaczne dochody.
Wychowywana w duchu katolickim, pomimo dominującego luteranizmu, Regina spędziła dzieciństwo i młodość w szczęściu i dostatku, co nie zapowiadało jej przyszłego wyboru życia duchownego i poświęcenia się Bogu. Charakteryzowała się nie tylko urodą, ale także bystrością umysłu, co czyniło ją osobą lubianą przez jej rówieśników.
Jednak w 1571 roku, w wieku dziewiętnastu lat, postanowiła porzucić dotychczasowe życie i zamieszkać z dwiema towarzyszkami u wdowy nieopodal kościoła. To wydarzenie stanowiło początek przyszłej wspólnoty zakonnej. Dnia 18 marca 1583 roku, Regina zapisała pierwsze reguły zgromadzenia, które uzyskały zatwierdzenie, a szczytem jej działań była aprobata zgromadzenia przez Stolicę Apostolską w 1602 roku.
Matka Regina wybiera św. Katarzynę Aleksandryjską na swoją szczególną patronkę, co miało duże znaczenie w życiu jej i sióstr. Zgromadzenie poświęcone było pomocy osobom dotkniętym epidemiami, a także zakładaniu szkół dla dziewcząt, w tym szczególnie dla ubogich, oraz prowadzeniu przedszkoli i sierocińców. Regina Protmann odeszła z tego świata, pozostawiając po sobie wyjątkowe dziedzictwo.
W dniu 13 czerwca 1999 roku, matka Regina została beatyfikowana przez papieża Jana Pawła II. Następnie, 28 czerwca 2000 roku, Rada Miasta Braniewo, w uznaniu jej zasług, ustanowiła ją patronką miasta. W Kościele katolickim jej wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 18 stycznia.
Śmierć i doczesne szczątki błogosławionej
Regina Protmann przeżyła 61 lat, z czego przez 42 lata była przełożoną zgromadzenia, które sama założyła. Odeszła z tego świata w piątek, 18 stycznia 1613 roku, w atmosferze szacunku i świętości. Jej pogrzeb odbył się trzy dni później, 21 stycznia, w podziemiach kościoła pw. Najświętszej Maryi Panny w Braniewie, który wówczas był zarządzany przez jezuitów. Doczesne szczątki błogosławionej spoczywały tam aż do 1809 roku, kiedy to kościół został zburzony. W związku z tym katarzynki, w pośpiechu, przetransportowały z grobu 18 kości Reginy do lnianego worka, a następnie przeniosły je do oratorium ich domu zakonnego.
Tego samego roku zmarła s. Teresa Koll, przełożona generalna, do której trumny włożono worek z kośćmi matki założycielki zgromadzenia. Trumna została umieszczona w kościele św. Katarzyny w Braniewie. W 1929 roku podziemia tego kościoła zostały otwarte, co było związane z pracami mającymi na celu założenie ogrzewania, i wówczas kości zostały przeniesione do oratorium w domu zakonnym przy ul. Klasztornej 3.
W 1931, w rocznicę 350-lecia ustanowienia zgromadzenia, szczątki założycielki zostały umieszczone w relikwiarzu wykonanym ze szkła i srebra. Cztery lata później, w 1935 roku, relikwiarz przeniesiono do nowego klasztoru „Regina Coeli” przy obecnej ul. Moniuszki 7, gdzie umieszczono go w pokoju naprzeciw zakrystii. Kości pozostały tam do końca II wojny światowej.
W lutym 1945 roku, w obliczu nadciągającego frontu, katarzynki, by uniknąć utraty relikwii, zabrały je ze sobą i powierzyły je proboszczowi Janowi Westpfahl, który mieszkał w Heiligenbeil (obecnie Mamonowo), 15 km od ich miejsca pobytu. Ksiądz wykopał dół przed budynkiem, aby ukryć relikwiarz wspólnie z monstrancją i kielichami. Sowieci szybko odnaleźli świeżo przekopaną ziemię i zabrali złote przedmioty, natomiast zaśniedziałą szkatułę z kośćmi uznali za bezwartościową i porzucili na podwórku.
Proboszcz zebrał wówczas 18 kostek i ukrył je na poddaszu swojego mieszkania, tym razem bez użycia szkatuły, co miało przyczynić się do uniknięcia zainteresowania. Kiedy w grudniu 1945 roku uzyskał zgodę na wyjazd do Berlina, zdecydował się zabrać tylko dwie kostki, aby nie ryzykować utraty wszystkich podczas podróży. W 1963 roku obie kostki trafiły do Domu Generalnego sióstr katarzynek w Grottaferrata koło Rzymu, natomiast pozostałe 16 kostek pozostało na strychu domu w Mamonowie. Część z nich została odnaleziona w 1991 roku i przewieziona do klasztoru „Regina Coeli” w Braniewie, gdzie przechowywane są do dziś.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Franciszek Albert Zahn | Michał Schambogen | Szymon Bocchorn | Sebastian Moller | Georg III Stobäus von Palmburg | Jakub Holzt | Anton Ditki | Andreas Bönigk | Joseph Krause | Adalbert Wagner | Hartmut Kania | Gaudencja Glaw | Richard Ziegler | Jan Chryzostom Drescher | Jan Schmidt (jezuita) | Fryderyk Bartsch | Andrzej Treptau | Jakub Schröter | Piotr Molerus | Hermann KolbergOceń: Regina Protmann