Hartmut Kania

---

Życiorys

Hartmut Kania przyszedł na świat 26 maja 1942 roku w Braniewie, w regionie Prus Wschodnich. W roku 1945, w obliczu nadciągających wydarzeń związanych z II wojną światową, zmuszony był wraz z matką oraz siostrą opuścić rodzinne miasto, pokonując zamarznięte wody Zalewu Wiślanego i Mierzei. Ta dramatyczna podróż była krokiem w kierunku ratunku przed brutalnościami wojennymi, jakie niósł ze sobą front Armii Czerwonej. Po wojnie dorastał w Niemieckiej Republice Demokratycznej.

Po zakończeniu edukacji w szkole średniej w Chociebużu (niem. Cottbus) w 1960 roku, zdecydował się na dalszą drogę związaną z duchowością i wstąpił do seminarium duchownego w Erfurcie, które było jedynym katolickim seminarium w byłej NRD. Święcenia kapłańskie przyjął 26 czerwca 1966 roku w Neuzelle. Swoją posługę kapłańską wykonywał w wielu parafiach Niemiec Wschodnich, takich jak Hoyerswerda, Finsterwalde, Senftenberg oraz Chociebuż. Dodatkowo pełnił rolę kapelana katolickich aktorów i cyrkowców w NRD.

W 1978 roku ks. Hartmut Kania odbył swoją pierwszą podróż do Związku Radzieckiego, której celem było udzielenie wsparcia duchowego niemieckiej społeczności rozproszonej w republikach Azji Środkowej. Od tamtego momentu regularnie odwiedzał ZSRR w latach 70. i 80., traktując te wizyty nie jako formalne zadania kapłańskie, lecz jako osobiste powołanie. W swoim czasie zwiedził m.in. Duszanbe, Taszkent, Ałma-Atę, Leningrad oraz Moskwę. W trakcie tych podróży sprawował liczne sakramenty, takie jak komunia święta, chrzty oraz udzielał sakramentu małżeństwa.

Po upadku muru berlińskiego i otwarciu granic, w 1991 roku ks. Kania został skierowany na własną prośbę do pracy duszpasterskiej w Petersburgu, w parafii Najświętszej Maryi Panny z Lourdes. W roku 1992 arcybiskup Tadeusz Kondrusiewicz mianował go proboszczem parafii Najświętszego Serca Jezusa w Petersburgu. Dzięki jego staraniom, Kościołowi katolickiemu udało się odzyskać budynek kościoła Nawiedzenia św. Elżbiety przez Najświętszą Maryję Pannę. Oprócz działań duszpasterskich, ks. Kania zainwestował wiele energii w działalność charytatywną, organizując transporty z pomocą humanitarną z Niemiec, a także oferując pomoc potrzebującym mieszkańcom Petersburga. Umożliwił także otworzenie bezpłatnej kuchni dla ubogich oraz prowadził działania na rzecz rozdania odzieży dla osób w potrzebie. Wkrótce zyskał reputację lidera duchowego i koordynatora „Maltańskiej Służby Pomocy” w tym mieście.

Od roku 1998 pełnił też funkcję dyrektora Caritas na całą Rosję, a 4 stycznia 1999 roku został uhonorowany tytułem kapelana Jego Świątobliwości. W ramach swojej działalności charytatywnej, jednym z ważniejszych przedsięwzięć księdza Kani była budowa „Domu św. Elżbiety”, który miał być przytułkiem dla osób starszych oraz Centrum Edukacji Społecznej dla pracowników wolontariatu „Caritas”. Co ciekawe, pomimo, że budowa zakończyła się po jego śmierci, placówka z dumą nosi imię swojego założyciela. Inne projekty, które zainicjował, takie jak maltańska kuchnia polowa, bezpłatna apteka dla ubogich (niezależnie od wyznania), Centrum Wsparcia Młodych Osób Niepełnosprawnych oraz programy pomocowe dla dzieci z rodzin znajdujących się w trudnej sytuacji, również są aktywne i funkcjonują do dziś.

Właściwością ks. Kani była umiejętność prowadzenia otwartych rozmów z parafianami, chociaż jego posługiwanie się językiem rosyjskim często wywoływało uśmiech. Jego kazania, choć krótkie, zawsze zawierały głęboką treść.

W niedzielę, 17 marca 2001 roku, ks. Hartmut zmarł niespodziewanie w klinice Berlin-Steglitz na skutek udaru mózgu. Jego pogrzeb odbył się 26 marca 2001 roku na cmentarzu w Teltow, mieście położonym blisko granicy Berlina. Po jego odejściu arcybiskup Tadeusz Kondrusiewicz stanął przed koniecznością obsadzenia siedmiu stanowisk, które wcześniej sprawował samodzielnie ksiądz Hartmut Kania.

---

Oceń: Hartmut Kania

---