Andreas Bönigk

---

Życiorys

Andreas Bönigk przyszedł na świat w 1870 roku w Braniewie, w rodzinie, gdzie ważną rolę odgrywał lekarz Joseph. W 1889 roku z powodzeniem ukończył gimnazjum w Braniewie, co utorowało mu drogę do dalszej edukacji. Po zakończeniu edukacji średniej, przez dwa semestry studiował na uniwersytecie we Wrocławiu, a następnie od 1890 roku kontynuował studia teologiczne w seminarium duchownym w rodzinnym mieście.

Święcenia kapłańskie przyjął 30 kwietnia 1893 roku. Jako nowo wyświęcony kapłan rozpoczął swoją posługę w parafii Żegotach, z którą związany był przez rok (1893–1894). Później, od 3 listopada 1894 roku, został wikariuszem w Lidzbarku Warmińskim. W dniu 20 października 1901 roku został powołany na stanowisko dyrektora klasztoru w Stoczku Warmińskim. W roku 1903 zainwestował w zakup organów do tego klasztoru.

W 1919 roku otrzymał nominację na proboszcza parafii w Długoborze, a 1 lipca 1922 roku zasiadł w roli dyrektora duchownego domu generalnego zgromadzenia sióstr katarzynek w Braniewie. Mieszkał w tym mieście do 1945 roku przy Breite Straße 10 (obecnie pl. Strażacki).

W swojej pracy ks. Bönigk zaangażował się również w poszukiwanie oraz kompletowanie materiałów historycznych, które były niezbędne do wszczęcia procesu beatyfikacyjnego Reginy Protmann, założycielki zgromadzenia. W 1927 roku opublikował jej biografię, dodając modlitwę w intencji beatyfikacji, która znalazła się na obrazkach z jej wizerunkiem. Wspierał także poszukiwania jej doczesnych szczątków, które w 1809 roku przeniesiono z likwidowanego kościoła księży Franciszkanów do kościoła św. Katarzyny w Braniewie. Choć w 1929 roku próbowano zidentyfikować drugi grób, przygotowania do procesu beatyfikacyjnego zostały wstrzymane wskutek wybuchu drugiej wojny światowej.

Ksiądz Bönigk był także wydawcą biuletynu informacyjnego sióstr katarzynek „St. Katharina-Gruß”, który został założony w 1928 roku. Biuletyn ten, zamieszczający wiadomości dwa razy w roku, miał ogromny wpływ na życie zakonu, docierając do sióstr katarzynek w najodleglejszych miejscach, nawet do Brazylii. Niestety, to prowadziło do napięć, a sytuacja stała się jeszcze bardziej napięta, gdy ks. Bönigk bez konsultacji z władzami zgromadzenia wprowadził znaczące zmiany w nowej Regule Zgromadzenia. Twierdził, że takie zmiany były wynikiem zalecenia Stolicy Apostolskiej, co przeszło poza jego kompetencje i utrudniło dalszą współpracę z zakonem.

W wyniku wprowadzonych modyfikacji nowa Reguła została zatwierdzona przez papieża, co sprawiło, że nie można było już cofnąć poczynionych zmian. 1 czerwca 1934 roku ks. Bönigk przeszedł na emeryturę, a jego następcą został ks. Otto Schlüsener, przybyły z Recklinghausen.

W czasach rządów narodowosocjalistycznych, podobnie jak wielu innych duchownych związanych z parafią św. Katarzyny, ks. Bönigk stał się celem prześladowania. Wiosną 1941 roku sąd specjalny w Braniewie skazał go na rok więzienia za wrogość do hitlerowskiej partii. Ksiądz Bönigk publicznie oskarżył Hitlera o okrucieństwo, komentując zbrodnię, jaką były zabójstwa kanoników w Pelplinie, co skutkowało doniesieniami na niego ze strony gestapo.

Po rozpoczęciu bombardowań Braniewa przez Armię Czerwoną w lutym 1945 roku, ks. Bönigk wraz z ostatnią grupą sióstr katarzynek opuścił miasto 24 lutego, korzystając z jedynej możliwej drogi przez Zalew Wiślany. Oprócz niezbędnych rzeczy w bagażach zabrał również relikwie Reginy Protmann, które później ukryto w pobliskiej Mamonowie.

Po zakończeniu wojny, ksiądz Bönigk osiedlił się w Szpitalu św. Gertrudy w Berlinie-Wilmersdorf przy Paretzer Straße 11/12, gdzie zmarł 12 lutego 1958 roku.

---

Oceń: Andreas Bönigk

---