Franciszek Albert Zahn

Duchowieństwo i religia

Franciszek Albert Zahn to postać wybitna, której życiorys zasługuje na szczegółowe omówienie. Urodził się w 1721 roku w Braniewie, a jego działalność związana była z Kościołem katolickim.

Przez wiele lat pełnił funkcję kanonika inflanckiego, a także służył jako proboszcz w parafii katolickiej z siedzibą w Królewcu. Zmarł 24 listopada 1779 roku, pozostawiając po sobie trwały ślad w społeczności, w której działał.

Życiorys

Franciszek Albert Zahn przyszedł na świat w 1721 roku w Starym Mieście Braniewie, w rodzinie rajcy miejskiego, Franza, oraz Gertrudy z Ludwichów. Jego ojciec, wykształcony człowiek, pochodził z Westfalii i ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Albrechta w Królewcu. W 1719 roku, 19 lutego, ożenił się z Gertrudą, córką rajcy Starego Miasta Braniewa, Johanna Ludwicha. Para miała syna, Franciszka (Franza), który urodził się dwa lata później. W 1739 roku Zahn rozpoczął studia teologiczno-filozoficzne w seminarium duchownym, które kontynuował przez kolejne cztery lata. W 1743 roku, będąc klerykiem z niższymi święceniami, podjął dalsze studia na Uniwersytecie Krakowskim.

W 1746 roku, 22 marca, otrzymał prezentę na wikariusza parafii św. Jana Ewangelisty w Nowym Kawkowie. Był także świadkiem własnych święceń kapłańskich, które miały miejsce w 1745 roku. Po nich pełnił obowiązki kapłańskie w Kawkowie, aż do 1749 roku, kiedy to został mianowany beneficjentem w Dobrym Mieście. Jego kariera kapłańska nie zatrzymała się na tym etapie, bowiem w 1757 roku objął stanowisko proboszcza w Barczewie. Dzięki wsparciu biskupa Adama Stanisława Grabowskiego uzyskał kanonię honorową w kapitule inflanckiej.

Od roku 1762 do 1779 pełnił rolę proboszcza parafii katolickiej św. Jana Chrzciciela (Propsteikirche) w Królewcu. Zarządzał tą parafią aż do swojej śmierci. 11 listopada 1764 roku, w dniu św. Marcina, Królewiec doświadczył tragicznego pożaru, który przez dwa dni niszczył miasto, paląc ponad 300 domów, trzy kościoły innowiercze oraz katolicki kościół św. Jana Chrzciciela. W obliczu tego kataklizmu, ks. Zahn podjął się heroicznego trudu odbudowy. Gdy nie miał własnej plebanii, często zmieniał wynajmowane mieszkanie, aż w końcu został przyjęty do domu przez radnego kościelnego.

W kolejnych latach ks. Zahn wraz z radą parafii gromadzili fundusze na odbudowę, rozpoczętą w 1770 roku, która trwała aż przez następne siedem lat. Pierwszą mszę św. w odbudowywanym kościele odprawił 27 kwietnia 1771 roku biskup pomocniczy diecezji warmińskiej, Karol Fryderyk von Zehmen. Po zakończeniu prac, świątynia zyskała imponujący wygląd, charakteryzujący się barokowymi cechami architektonicznymi oraz wieżą o wysokości 56,34 metra.

Ostatnie dni życia ks. Zahna upłynęły w cierpieniu, przykuty do łoża. Zmarł 24 listopada 1779 roku, a jego ciało spoczęło w krypcie przeznaczonej na pochówki dla duchownych. W roku 1765, bez zgody biskupa warmińskiego, opublikował śpiewnik kościelny, który zawierał około 124 pieśni luterańskich, a także wydał kilka modlitewników.

Przypisy

  1. Danuta Bogdan, Jerzy Przeracki, Urzędnicy Starego i Nowego Miasta Braniewa do 1772 roku, Olsztyn 2018, s. 684
  2. Andrzej Kopiczko, Duchowieństwo katolickie diecezji warmińskiej w latach 1821–1945, część 2: Słownik, Wydział Duszpasterski Kurii Metropolitalnej Archidiecezji Warmińskiej, Olsztyn 2003, s. 359
  3. a b c Ks. Alojzy Szorc Dzieje parafii katolickiej w Królewcu 1650–1780[w:] Mrągowskie Studia Humanistyczne Pismo poświęcone historii i literaturze w regionie mazurskim Tom 6–7 2004/2005, s. 59–115
  4. Andrzej Frankowski Elita władzy Starego Miasta Braniewa w XVII i XVIII wieku Komunikaty Mazursko-Warmińskie nr 2, 165–196, 2001

Oceń: Franciszek Albert Zahn

★★★★★
Średnia ocena:4.47 Liczba ocen:25