Georg Grimme

---

Życiorys

Georg Grimme, urodzony w 1907 roku w Braniewie, pochodził z rodziny o tradycjach kupieckich. Jego ojciec, Hans Grimme (1878–1949), prowadził firmę jako księgarz, a jego matka, Josefine z domu Wenzel (1886–1946), również wspierała rodzinny biznes. Grimme był najstarszym z pięciorga dzieci, miał dwóch braci i dwie siostry. Ciekawostką jest, że obaj bracia, Johannes i Max, również zostali kapłanami, ale wybrali życie zakonne jako pallotyni. Warto wspomnieć, że jego przodkowie pochodzili z regionu Sauerland w Nadrenii Północnej-Westfalii, a dziadek Friedrich Wilhelm Grimme był cenionym poetą, pisarzem i botanikiem. Rodzina Grimme mieszkała w Braniewie na Starym Mieście przy ulicy Gdańskiej, która w okresie powojennym zmieniła swoją nazwę. Tam, w sklepie wydawanym przez ojca, Benders Buchhandlung, chętnie kupowano książki oraz artykuły szkolne, a później działalność ta została przejęta przez Herdersche Buchhandlung.

Georg ukończył miejscowe gimnazjum, uzyskując maturę w 1926 roku. Następnie 17 marca tego samego roku rozpoczął studia prawnicze w Bonn. Po upływie semestru przeniósł się na Uniwersytet Albrechta w Królewcu, początkowo marząc o karierze urzędnika państwowego i pragnąc pełnić funkcję starosty. Jednak w trakcie studiów jego plany uległy zmianie; od semestru letniego 1927 podjął studia filozoficzno-teologiczne w Seminarium Duchownym w Braniewie. Po ich ukończeniu, 26 lipca 1931 roku, otrzymał święcenia kapłańskie w katedrze we Fromborku, udzielonych przez biskupa warmińskiego Maximiliana Kallera.

Jako neoprezbiter, Grimme rozpoczął swoją posługę duszpasterską w parafii św. Antoniego w Wozławkach, a następnie pracował w Tolkowcu oraz Dobrym Mieście. W 1938 roku uzyskał status samodzielnego kuratusa, a w dalszej kolejności objął rolę proboszcza w Korniewie. Po wybuchu II wojny światowej, podjął działania na rzecz uwolnienia grupy około 25 polskich duchownych i profesorów, którzy zostali uwięzieni w obozie Stalagu I A Stablack. Dzięki jego staraniom i zgodzie biskupa Kallera, duchowni ci mogli zostać umieszczeni w klasztorze w Stoczku Klasztornym.

Rok 1945 przyniósł dla Grimme przełomowe wydarzenia. Podczas ucieczki przed sotnami Armii Czerwonej, opuścił Prusy Wschodnie, towarzysząc ludności cywilnej. W trakcie transportu morskiego w kierunku Danii, pełnił nieprzerwanie posługę kapłańską, udzielając sakramentów zarówno rannym żołnierzom, jak i umierającym cywilom. W przeciwieństwie do innych pasażerów, nie został internowany i kontynuował swoją działalność. W obliczu utraty możliwości powrotu do rodzinnej ziemi, Grimme przyjął łacińskie motto „tamquam migraturi habitamus”, co oznacza, że „mieszkamy, jakbyśmy musieli migrować”. Jego życiową wędrówkę zapoczątkowała Ameryka Południowa, gdzie podróżował m.in. do Argentyny, Chile i Urugwaju.

Od 1949 roku Grimme pracował jako nauczyciel łaciny i religii w kolegium św. Urszuli w Maipú w Chile, gdzie był również założycielem i dyrektorem centrum kulturalnego „Albertus Magnus” przy katolickim uniwersytecie. W 1954 roku powrócił do Niemiec, pozostając jednak w bliskie związkach z tamtejszymi wiernymi. Jako nauczyciel religii pracował w gimnazjum w Ahaus w Nadrenii Północnej-Westfalii oraz w Stuttgarcie. W latach 1959–1962 ponownie przebywał w Danii, gdzie pełnił funkcję rektora w klasztorze Dalum. Ostatnie lata swojej posługi spędził w Münster-Hiltrup.

Grimme był autorem i współredaktorem „Braunsberger Schulhefte” oraz publikował artykuły w „Ermländischer Hauskalender”. Jego wkład w beatyfikację Doroty z Mątowów był znaczący, a sama beatyfikacja miała miejsce w 1976 roku. W 1963 roku uzyskał tytuł radcy konsystorza (Konsistorialrat), a w 1969 dostojeństwo kapelana honorowego Jego Świątobliwości. Ostatecznie w 1978 roku został uhonorowany tytułem prałata papieskiego. W 1982 roku, jako pierwsza osoba, otrzymał Medal św. Andrzeja przyznany przez wizytatora apostolskiego Johannesa Schwalke w uznaniu jego zasług na Warmii.

Na koniec, w 1984 roku, Grimme został odznaczony Krzyżem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec na Wstędze, co podkreśla jego ogromny wkład w życie duchowe i społeczne regionów, w których pracował przez cały swoje życie.

---

Oceń: Georg Grimme

---