Grzegorz Schönhoff

Duchowieństwo i religia

Grzegorz Schönhoff to postać o niezwykle bogatej historii, której życie i działalność mają swoje korzenie w XVII wieku. Urodził się w 1596 roku w Braniewie, a swoje ostatnie dni spędził w Warszawie, gdzie zmarł 18 stycznia 1667 roku.

Był jezuitą, co oznacza, że należał do jednego z najbardziej wpływowych zakonów katolickich. W swojej karierze pełnił wiele istotnych ról, wśród których najważniejszą była funkcja rektora Akademii Wileńskiej, gdzie przyczynił się do rozwoju edukacji oraz nauki.

Schönhoff był także teologiem i kaznodzieją królewskim, co potwierdza jego znaczenie w sferze duchowej owego okresu. Pełnił rolę spowiednika królowej Cecylii Renaty Habsburżanki, co wskazuje na bliskie związki z dworem królewskim i wpływ, jaki miał na życie religijne elit tamtych czasów.

Życiorys

Grzegorz Schönhoff, wstępując 8 sierpnia 1614 roku do zakonu jezuitów w Wilnie, rozpoczął swoją drogę edukacyjną i duchową. Po zakończeniu studiów z zakresu teologii oraz filozofii w Akademii Wileńskiej, w latach 1627–1628 pełnił funkcję profesora Pisma świętego oraz prefekta szkół w Nieświeżu. Następnie, między 1628 a 1630 rokiem, objął stanowisko prefekta teologii moralnej w tej samej akademii.

Widać, że jego działalność akademicka była bardzo dynamiczna; w latach 1631-1634 uczył filozofii, a od 1634 do 1640 roku przejął wykłady z Pisma świętego oraz teologii scholastycznej. W 1639 roku obronił pracę doktorską, uzyskując stopień doktora filozofii.

Od 1640 roku związał się z dworem królowej Polski Cecylii Renaty Habsburżanki, pełniąc rolę jej spowiednika. Po jej śmierci w 1644 roku, pozostał na dworze króla Władysława IV, gdzie służył jako teolog królewski oraz wychowawca królewicza Zygmunta Wazy. Kontynuował swoją karierę na dworze również u kolejnego władcy, Jana II Kazimierza Wazy, co przyczyniło się do umocnienia pozycji jezuitów w kręgach panujących.

Szönhoff brał aktywny udział w zakładaniu Kongregacji Niepokalanego Poczęcia (Sodalitas Immaculatae Conceptionis), zainaugurowanej przy kościele jezuitów prowincji litewskiej w Warszawie pod rządami Władysława IV. W 1645 roku wziął udział w ekumenicznym zjeździe katolików, luteran i kalwinistów w Toruniu, gdzie jako główny kolokutor poszukiwał drog w kierunku zjednoczenia różnych wyznań.

W latach 1650–1653 sprawował funkcję rektora Akademii Wileńskiej; natomiast w latach 1658-1662 był prowincjałem zgromadzenia. Jego zaangażowanie we wspólne działania jezuitów zaowocowało również delegacjami na IX Kongregację Generalną w Rzymie w 1649 roku oraz na XI Kongregację w 1661 roku, gdzie uczestniczył w wyborze generała zgromadzenia. W rękopisach przetrwały jego prace wykładowe dotyczące filozofii.

Przypisy

  1. Paweł Konstanty Kozłowski Rola duchowieństwa na dworze Władysława IV Wazy Kronika Zamkowa. Roczniki, Tom 1-2 (63-64) (2012) s. 47-78
  2. Andrea Mariani, Udział elit w bractwach jezuitów prowincji polskiej i litewskiej. Kontrola z góry czy organizacja od dołu?, Zapiski historyczne, 2012
  3. Hans-Joachim Müller, Irenik als Kommunikationsreform: Das Colloquium Charitativum von Thorn 1645
  4. Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach polskich 1564–1995, s. 606

Oceń: Grzegorz Schönhoff

★★★★★
Średnia ocena:4.73 Liczba ocen:8