Iwo Roweder

---

Życiorys

Iwo Roweder przyszedł na świat w 1699 roku w Braniewie, w rodzinie szewca Mateusza Rowedera oraz jego małżonki Elżbiety. Był drugim z ośmiorga dzieci, które przyszły na świat w tym domu. Jego chrzest odbył się 17 lutego 1699 roku w kościele pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej, gdzie nadano mu imię Mateusz, nawiązując do ojca. Już jako dziecko Iwo posługiwał się dwoma językami – niemieckim i polskim, a także opanował łacinę, uczęszczając do lokalnej szkoły elementarnej, a następnie do gimnazjum jezuickiego, które zostało założone w XVI wieku przez kardynała Stanisława Hozjusza.

Oprócz pilnej nauki, Iwo był również aktywnym członkiem szkolnego teatru, często występując podczas przedstawień religijnych. Z pasją zgłębiał literaturę, zwłaszcza w szkolnej bibliotece, gdzie szczególnie przyciągały go książki o tematyce religijnej oraz żywoty świętych. Kiedyś wraz z matką odwiedził klasztor cystersów w Oliwie. Tam dowiedział się, że poprzedni opat przywiódł relikwie świętej Oliwii, co wzbudziło w nim przekonanie o słuszności wyboru drogi życiowej. To doświadczenie przyczyniło się do decyzji o wstąpieniu do zakonu cystersów w 1717 roku.

W swoim testamencie, sporządzonym 17 kwietnia 1718 roku, Iwo ustanowił klasztor spadkobiercą swoich dóbr, zrzekając się też imienia Mateusz i przyjmując imię zakonne Iwo, wybierając za swojego patrona biskupa Iwo Odrowąża, założyciela cysterskiego klasztoru w Mogile.

Nowicjat Iwo odbył w klasztorze w Oliwie, a następnie został wysłany do klasztoru w Mogile. Tam, w Kolegium Prowincjonalnym cystersów w Mogile, odbywał naukę przez kilka lat, a w 1726 roku otrzymał święcenia kapłańskie, pełniąc także funkcję przedprzeora. Po pewnym czasie Iwo powrócił do Prus Królewskich, gdzie objął swoją pierwszą parafię w Matarni jako wikariusz, a później proboszcz. Ten okres w życiu Iwa zbiegł się z rywalizacją o tron polski między Stanisławem Leszczyńskim a Augustem III Sasanem. Roweder związał się ze stronnictwem wspierającym Leszczyńskiego, co zaowocowało przyjaźnią z rodziną księcia Michała Fryderyka Czartoryskiego, który był podkanclerzym litewskim i członkiem jednej z pierwszych lóż wolnomularskich w Polsce.

Iwo trwał na stanowisku proboszcza w Matarni do 1738 roku, po czym pełnił funkcję przeora oliwskiego do 1754 roku. W tym czasie miał także inne obowiązki, takie jak bursariusz, sekretarz prowincji oraz prokurator. Choć z obowiązków przeora zrezygnował w 1754 roku, od 1751 roku zarządzał również parafiami w Łęgowie i Rożynach, gdzie zainicjował budowę nowych świątyń. W Łęgowie wyposażył kościół w nowe paramenty liturgiczne oraz zbudował plebanię i przytułek dla potrzebujących. Zorganizował także osiedle dla ubogich oraz ding, które były wspierane przez mieszkańców Łęgowa i Skowarcza.

Iwo Roweder zmarł 29 maja 1765 roku. Jego ciało spoczęło w krypcie w przedsionku kościoła w Łęgowie, w miejscu, które sam wybrał, aby symbolizować pokorę. Krypytę przykryto płytą z inskrypcją, która brzmi:

Tu niech będą deptane kości grzesznika, Ojca Iwo Rowedera, Przeora Oliwy Zakonu Cystersów, Prepozyta w Łęgowie i Różynach, Doktora Teologii, Notariusza Apostolskiego, złożone w roku 1765, dnia 29 miesiąca maja w wieku 65 lat. Tu spoczywa i milczy niegdyś pobożny orator.

W roku 2012 metropolita gdański rozpoczął proces informacyjny w związku z możliwością uznania Iwa Rowedera za świętego.

---

Oceń: Iwo Roweder

---