Aloys Marquardt

---

Życiorys

Aloys Marquardt urodził się jako syn nauczyciela o imieniu Johann. Jego kariera edukacyjna rozpoczęła się w 1911 roku, kiedy to ukończył gimnazjum w Braniewie, zdobywając maturę. Następnie studiował przez jeden semestr na Uniwersytecie w Münster, a później kontynuował naukę w seminarium w Braniewie. Święcenia kapłańskie przyjął 28 lutego 1915 roku, a zaraz po ich uzyskaniu został powołany do wojska, gdzie służył w jednostce sanitarnej, stacjonującej w Braniewie.

W październiku 1920 roku otrzymał stypendium z fundacji im. Jana Preucka, które umożliwiło mu kontynuowanie studiów w latach 1921-1923 w Rzymie. Uwieńczył je doktoratem z zakresu prawa kanonicznego. Po powrocie na Warmię rozpoczął pracę w kurii biskupiej, gdzie pełnił m.in. rolę sekretarza i syndyka kurialnego. W lutym 1931 roku objął stanowisko wikariusza generalnego diecezji warmińskiej.

W grudniu tego samego roku został kanonikiem kapituły warmińskiej, gdzie później, od 1935 roku, pełnił obowiązki dziekana oraz kustosza. Jednakże, po wkroczeniu Armii Czerwonej do Fromborka w lutym 1945 roku, został aresztowany i zmuszony do sporządzenia opisu oraz pakowania paramentów liturgicznych. Pozostał w areszcie w Pasłęku do czerwca 1945 roku, a następnie przeniósł się do Olsztyna, gdzie próbował pełnić obowiązki administratora diecezji warmińskiej w czasie, gdy biskup Kaller był nieobecny. Jego działania spotkały się z niechęcią ze strony lokalnych władz i w końcu, w lipcu tego samego roku, nakazano mu opuścić diecezję.

Przed każdym wyjazdem, Aloys Marquardt wspólnie z kanonikami Franzem Heyduschką i Bruno Schwarkiem, przekazał obowiązki administratora diecezji ks. Janowi Hanowskiemu, który był proboszczem przy katedrze olsztyńskiej oraz wikariuszem kapitulnym. W ostatnich dniach lipca 1945 roku kierował się do Berlina, gdzie już po upływie dwóch tygodni został zatrzymany przez Rosjan i wywieziony do Moskwy. Spędził kilka lat w więzieniach bez wyroków, a ostatecznie w styczniu 1951 roku stanął przed sądem, oskarżony o szpiegostwo na rzecz Watykanu.

Został skazany na prawie pięć lat zesłania do obozu Aleksandrowsk na Syberii. W diecezji warmińskiej był uważany za zmarłego, co objawiało się m.in. powierzeniem Wojciechowi (Adalbertowi) Zinkowi funkcji dziekana reaktywowanej kapituły warmińskiej. Mimo tego, Aloys Marquardt przetrwał trudny okres na Syberii i w grudniu 1955 roku wrócił do Niemiec, gdzie podjął pracę jako wiceoficjał w sądzie arcybiskupim w Kolonii. Nosił tytuły kapelana Jego Świątobliwości, nadany w 1935 roku, oraz protonotariusza apostolskiego.

---

Oceń: Aloys Marquardt

---