Max Meinertz, który przyszedł na świat 19 grudnia 1880 roku w Braniewie, odgrywał istotną rolę w niemieckiej teologii katolickiej. Jego życie zakończyło się 18 grudnia 1965 roku w Münsterze, jednak jego działalność i osiągnięcia wciąż pozostają żywą częścią historii.
Był on nie tylko znanym teologiem, ale także wybitnym specjalistą w dziedzinie nowego testamentu. Jako profesor egzegezy Nowego Testamentu, zajmował się badaniami nad tekstami ewangelicznymi, przyczyniając się do ich lepszego zrozumienia.
Życiorys
Max Meinertz był niezwykle interesującą postacią w historii nauki. Przyszedł na świat jako syn Ottona Meinertza, dyrektora gimnazjum w Braniewie. Swoje dzieciństwo oraz młodzieńcze lata spędził w Poznaniu. W 1895 roku jego rodzina podjęła decyzję o przeprowadzce do Wrocławia, gdzie Max zdobiał edukację. Tam ukończył maturę oraz zamierzał kontynuować studia, które rozpoczął od filologii, uczęszczając na dwa semestry.
Jego droga akademicka przebiegała także przez teologię katolicką w Braniewie, z przerwą na semestr studiów w Bonn. W dniu 26 kwietnia 1903 roku przyjął święcenia kapłańskie, a rok później, w 1904 roku, obronił doktorat w Strasburgu. Jednakże jego pierwsze doświadczenia w posłudze kapłańskiej miały miejsce w Głotowie oraz Królewcu. W 1906 roku habilitował się na Uniwersytecie w Bonn, prezentując rozprawę na temat stanowiska Jezusa w kontekście chrystianizacji pogan.
Wkrótce po habilitacji, 5 listopada 1906 roku, Max Meinertz objął stanowisko profesora nadzwyczajnego w Liceum Hosianum w Braniewie. Trzy lata później, w 1909 roku, został profesorem zwyczajnym na Westfalskim Uniwersytecie Wilhelma w Münster, przejmując katedrę po Augustinusie Bludau, który został mianowany biskupem Warmii. Profesor Meinertz nauczał w Münsterze aż do emerytury, którą ogłosił 1 kwietnia 1950 roku. Wśród jego uczniów był m.in. Heinz Schürmann, znany ze swojego wkładu w egzegezę biblijną.
Warto również wspomnieć, że Josef Meinertz, lekarz i psychoterapeuta, był jego bratem.
Dzieła
Max Meinertz jest znanym teologiem, który przyczynił się do rozwoju nowotestamentalnej teologii, publikując wiele znaczących prac. Jego osiągnięcia wykazują wysoki poziom naukowy, co czyni go jednym z pionierów w tej dziedzinie.
W latach 1920/21 pełnił funkcję rektora Uniwersytetu w Münster, a następnie w latach 1947/48 został prorektorem. Jego zaangażowanie w edukację teologiczną zaowocowało także tym, że trzy razy zasiadał na stanowisku dziekana Wydziału Teologicznego, co świadczy o jego wpływie i uznaniu w środowisku akademickim.
Przypisy
- Meinertz, Joseph - Catalogus Professorum Rostochiensium [online], cpr.uni-rostock.de [dostęp 31.01.2021 r.]
- Westfälische Wilhelms-UniversitätW.W.U. Münster, Katholisch-TheologischeK.T. Fakultät, WWU Münster > Fachbereich 2 > Meinertz, Max [online], www.uni-muenster.de [dostęp 28.12.2017 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Jan Marcin Stößel | Ernst Laws | Hermann Preuschoff | Paweł Jedzink | Franz-Reinhold Hildebrandt | Johann Josef Regenbrecht | Aloys Marquardt | Hermann Kolberg | Piotr Molerus | Jakub Schröter | Iwo Roweder | Friedrich Meibohm | Paul Romahn | Georg Grunwald | Paul Jedzink | Grzegorz Schönhoff | Georg Grimme | Bartłomiej Möller | Adalbert Wagner | Joseph KrauseOceń: Max Meinertz