Ulica Franciszka Stefczyka w Braniewie

---

Historia

Ulica Stefczyka w Braniewie ma bogatą historię, sięgającą czasów średniowiecznych, kiedy to służyła jako kluczowa droga prowadząca do pobliskich wsi, w tym Zawierz i Pierzchały. Obie te miejscowości są znane z zapisów historycznych – Pierzchały pojawiły się w dokumentach w 1296 roku, a Zawierz w 1311 roku. Istotnym elementem jej historii jest przebieg drogi, który w przeszłości mógł być inny niż obecnie. Mapy z 1848 roku sugerują, iż trasa do Zawierza mogła zaczynać się bezpośrednio z ulicy Moniuszki.

Niewątpliwie ważnym momentem w rozwoju tej części miasta była budowa kolei nadzalewowej w latach 1897-1899. Dzięki temu, w pobliżu początku ulicy wybudowano stację Braniewo Brama (Braunsberg Obertor). Od tej pory linia kolejowa nr 254 przecięła ulicę na przejeździe kolejowo-drogowym.

Najwięcej zmian w infrastrukturze miejskiej miało miejsce w latach 30. XX wieku, kiedy to nastąpił dynamiczny wzrost liczby mieszkańców, a nowe osiedla powstawały w wielu kierunkach. W 1932 roku zakończono przebudowę drogi prowadzącej do Zawierza. Ulica zyskała utwardzoną nawierzchnię, co podniosło jej znaczenie jako kluczowej trasy wylotowej z miasta.

Ciekawym elementem tej historii jest także duża stolarnia, działająca przed wojną pod adresem Zagerer Weg 7. Jej właścicielem był Rudolf Piehl, a jej obecność została potwierdzona w książkach adresowych z lat 1930 i 1936.

W 1935 roku miały miejsce istotne zmiany związane z wprowadzeniem obowiązkowej służby wojskowej w Niemczech i przygotowaniami do militaryzacji. Okręg Wojskowy w Królewcu podjął poufne rozmowy z burmistrzem Braniewa, Ludwigiem Kayserem, celem rozbudowy fortyfikacji Trójkąta Lidzbarskiego, a także osiedlenia garnizonu wojskowego w Braniewie. Ważnym aspektem tych działań było uwzględnienie Zgromadzenia Sióstr św. Katarzyny i terenu, na którym miały powstać nowe koszary. Przełożona generalna zgromadzenia, Arcadia Schmalenbach, odegrała kluczową rolę w negocjacjach dotyczących zakupu terenu.

W 1935 roku do owych koszar wprowadziło się wojsko, co przekształciło Braniewo w miasto garnizonowe. Związana z tym rozbudowa wpłynęła na wyraźną ekspansję terenu mieszkalnego w kierunku południowym. Obok stacjonujących żołnierzy Wermachtu powstały nowe domy przy ulicy, tworząc nową dzielnicę, znaną dziś jako Osiedle Wojskowe.

Po II wojnie światowej charakter ulicy uległ dalszym zmianom. Wzdłuż niej zostały położone rury ciepłownicze, co stało się jednym z wyróżników tej arterii. Nawierzchnia z kostki brukowej przetrwała wiele lat, aż do rozpoczęcia modernizacji drogi w 2015 roku, mającej na celu dostosowanie jej do rosnącego ruchu samochodowego.

1 listopada 2001 roku, wraz ze spadkiem natężenia ruchu kolejowego, zmieniła się kategoria przejazdu kolejowego na ul. Stefczyka ze strzeżonego na niestrzeżony. W miejscu rogatek pojawił się znak „STOP”, a regularny ruch pociągów pasażerskich zakończono kilka lat później. Obecnie, na początku lat 20. XXI wieku, przed przejazdem kolejowym znajdują się nowe znaki informacyjne, odzwierciedlające bieżący stan ulicy.

Na podstawie danych z 2022 roku, długość ulicy Stefczyka wynosi 2023 metry, z czego 1878 metrów pokrywa nawierzchnia bitumiczna, a jedynie 137 metrów to pozostałości kostki brukowej, zlokalizowane od skrzyżowania z ul. Sikorskiego do przejazdu kolejowo-drogowego. 29 września 2023 roku zakończono ostatni etap pokrywania ulicy nawierzchnią bitumiczną.

Ważniejsze obiekty

Na ulicy Franciszka Stefczyka w Braniewie znajdziemy wiele istotnych miejsc, które przyczyniają się do funkcjonowania i rozwoju tej okolicy. Oto kilka z nich:

• stacja przeładunkowa Braniewo, zakład utylizacji odpadów, usytuowany na końcu ulicy Stefczyka,
• miejskie przedsiębiorstwo energetyki cieplnej,
• piekarnia Warmińska,
• wojskowa specjalistyczna przychodnia lekarska,
• cmentarz św. Katarzyny w Braniewie, znany również jako Akademia Tenisa.

---

Oceń: Ulica Franciszka Stefczyka w Braniewie

---