Michael Radau

---

Życiorys

Michael Radau rozpoczął swoją edukację w kolegium jezuickim, a od 1626 roku kontynuował naukę w seminarium duchownym w Braniewie. 20 sierpnia 1633 roku postanowił wstąpić do zakonu jezuitów, co miało miejsce w Wilnie. W okresie od 1635 do 1637 roku pełnił rolę profesora gramatyki oraz poetyki w Krożach, a następnie w latach 1637–1638 nauczał retoryki w stolicy Litewskiej.

W latach 1642–1643 Radau ponownie wykładał w Braniewie, aby w latach 1644–1647 zająć się nauczaniem filozofii w Wilnie. W 1645 roku zdobył tytuł doktora filozofii, co potwierdziło jego dużą biegłość w tym zakresie. Po tym etapie kariery, w latach 1647–1648 został prefektem szkół w Braniewie, a następnie od 1648 do 1649 piastował urząd kaznodziei w Warszawie.

Między 1649 a 1654 rokiem Radau był profesorem teologii scholastycznej w Braniewie, a w latach 1654–1659 oraz 1663–1673 pracował jako misjonarz w Królewcu. W okresie 1659–1663 powrócił do nauczania teologii w Braniewie, a w latach 1673–1676 pełnił funkcję rektora Kolegium Jezuitów w Braniewie. Następnie, od 1676 do 1680 roku, był prefektem studiów w Wilnie, a później rektorem tej samej uczelni w latach 1680–1683 oraz instruktorem III probacji w Nieświeżu od 1683 do 1687 roku.

W czasie swojej działalności Radau zdobył uznanie jako wpływowy teolog w Europie. Przypisuje mu się autorstwo kilku istotnych dzieł, w tym „Orator extemporaneus” oraz „Orationes in laudem benefactorem Collegii Vilnensis”. Szczególnie pierwsza z tych prac zyskała ogromną popularność – jej różne wydania ukazywały się aż do 1741 roku w Niemczech, Włoszech, Niderlandach, Czechach, Polsce oraz na Węgrzech. Radau wykładał również sztuki piękne oraz filozofię, a przez ponad 8 lat prowadził wykłady z zakresu scholastyki. Jego długoletnia działalność kaznodziejska i misjonarska przyczyniła się do umocnienia jego pozycji w środowisku. Następnie objął urząd rektora kolegium w Królewcu, a później w Liceum Hosianum w Braniewie, gdzie pracował w latach 1673–1675.

---

Oceń: Michael Radau

---