Leo Feldt

Wojsko i służby mundurowe

Leo August Dietrich Appolinar Feldt, urodzony 11 listopada 1846 roku w Braniewie, to postać, która zdobyła uznanie jako pruski generał major. Jego życiorys obejmuje liczne osiągnięcia wojskowe oraz istotny wpływ na rozwój strategii w armii pruskiej.

Feldt zmarł 21 czerwca 1928 roku w Kassel, pozostawiając po sobie nie tylko pamięć o swoich dokonaniach, ale także wpływ na późniejsze pokolenia wojskowych.

Życiorys

Leo Feldt, urodzony jako syn tajnego radcy rządowego oraz profesora katolickiego Liceum Hosianum w Braniewie, Laurentiusa Feldta, miał swoje początki w rodzinie o bogatym wykształceniu. Jego ojciec, znany ze wszechstronnych życiowych osiągnięć, uczył takie przedmioty jak filozofia, matematyka i astronomia. Co ciekawe, w 1840 roku był pierwszym lektorem języka polskiego w Liceum Hosianum, opracowując program nauczania tego skomplikowanego języka.

Po zakończeniu edukacji w Królewskim Gimnazjum w Braniewie w 1866 roku, Leo podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Albrechta w Królewcu. W wrześniu 1869 roku zdał prawniczy egzamin państwowy (Referendarexamen) w Sądzie Rejonowym w Braniewie, co otworzyło mu drzwi do przyszłej kariery.

Wkrótce po tym wydarzeniu rozpoczął służbę wojskową jako ochotnik w armii pruskiej, co zbiegło się z wybuchem wojny francusko-niemieckiej. Leo awansował na stopień chorążego, a następnie podporucznika, uczestnicząc w znaczących bitwach pod Borny, Noisseville oraz Amiens. Jego heroizm został uhonorowany Krzyżem Żelaznym II klasy.

Po udanych misjach wojskowych, Feldt zadecydował o przejściu na zawodową służbę wojskową. W 1898 roku zdobył awans na pułkownika oraz został odznaczony Orderem Orła Czerwonego III klasy ze wstęgą. Po przejściu na emeryturę w 1901 roku, Leo zachował prawo noszenia munduru i niebawem otrzymał Order Królewskiej Korony II klasy. W 1913 roku, będąc już na emeryturze, został mianowany na stopień generała majora (generalmajor).

W życiu prywatnym Leo Feldt ożenił się w 1878 roku i doczekał się sześciorga dzieci. Niestety, dwóch jego synów straciło życie podczas I wojny światowej, w której Leo już nie brał udziału.

Literatura

W literaturze można znaleźć wiele cennych materiałów dotyczących życia i działalności Leo Feldta.

  • Ralph Nolte: 44 Jahre des Generalmajors z.D. Leo Feldt in Bildern, zamieszczony w Internationales Militaria-Magazin (inne języki). 109, 2003.
  • Klaus Kube: 327 Feldt, Leo. W: ders.: Personengeschichte der Burschenschaft Germania Königsberg. Eine biographische Sammlung. Band I: Die Königsberger Zeit. Eick, Kiel 2018, s. 177–178.

Przypisy

  1. Die Abiturienten des Braunsberger Gymnasiums von 1860 bis 1916 : mit Unterstützung des Historischen Vereins für Ermland
  2. Jan Obłąk, Stosunek niemieckich władz kościelnych do ludności polskiej w diecezji warmińskiej w latach 1800–1870, Lublin 1960

Oceń: Leo Feldt

★★★★★
Średnia ocena:4.76 Liczba ocen:7