Friedrich von Buch, urodzony 24 stycznia 1876 roku w Braniewie, był nie tylko znaczącą postacią w historii Niemiec, ale także wojskowym o niezwykle ciekawym losie. Zmarł 19 kwietnia 1959 roku w Kassel, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w historii.
Był generałem major w Luftwaffe, co oznacza, że odegrał istotną rolę w lotnictwie wojskowym Niemiec. Jego kariera jest przykładem dedykacji i wpływu, jaki wywarł na niemieckie siły zbrojne w okresie, gdy lotnictwo stawało się kluczowym elementem strategii wojennej.
Życiorys
Pochodzenie
Friedrich von Buch był najmłodszym dzieckiem pruskiego generała piechoty Maksymiliana von Buch, który żył w latach 1837–1918, oraz jego małżonki Luise z domu Göttling von Abendroth, która przeżyła lata 1841–1909.
Kariera wojskowa
W dniu 14 kwietnia 1894 roku Friedrich rozpoczął swoją służbę w armii pruskiej, dołączając jako kadet do 2 pułku artylerii polowej. Już w sierpniu 1895 roku uzyskał awans na podporucznika. Po zaledwie roku pełnienia obowiązków jako oficer baterii w 4 pułku artylerii polowej, w połowie sierpnia 1900 roku aktywnie uczestniczył w tłumieniu powstania bokserów w Chinach. Po powrocie do Niemiec w połowie września 1902 roku, został przydzielony do 3 pułku artylerii polowej i w latach 1903-1906 pełnił rolę adiutanta w pododdziale stacjonującym w Beeskow.
Następnie, awansując na adiutanta dowódcy pułku, 27 stycznia 1907 roku, osiągnął stopień porucznika. 13 kwietnia 1909 roku, dzięki swoim umiejętnościom, został mianowany adiutantem ministra wojny, a już 21 kwietnia awansował na kapitana. Powracając do służby liniowej, objął stanowisko szefa 6 baterii w 1 pułku artylerii polowej 22 kwietnia 1912 roku.
Po wybuchu I wojny światowej, brał udział w walkach z rodzimym pułkiem, początkowo na terytorium Belgii o fortecę Namur, a następnie na froncie francuskim. W tym czasie uczestniczył w bitwach pod St. Quentin, nad Marną oraz pod Reims, a także w operacjach w Artois i Flandrii. Jego dowództwo obejmowało również udział w walkach pozycyjnych pod Ypres od listopada 1914 roku. Wznowione działania w Artois przyniosły mu dowództwo nad 63 pułkiem rezerwowym artylerii, po czym ponownie dołączył do 4 pułku artylerii polowej. 22 marca 1916 roku uzyskał awans na majora.
Pod koniec 1916 roku jego droga wojskowa zaprowadziła go do Dowództwa Generalnego XXII Korpusu Rezerwowego, skąd 1 czerwca 1918 roku objął dowodzenie 7 pułkiem artylerii polowej. Za wybitne osiągnięcia w trakcie działań wojennych został uhonorowany Krzyżem Żelaznym II oraz I klasy, a także Orderem Hohenzollernów z Mieczami.
Po zakończeniu konfliktu, demobilizacji i likwidacji pułku, 31 stycznia 1920 roku Friedrich von Buch uzyskał awans na stopień podpułkownika, po czym opuścił służbę wojskową. Wkrótce podjął pracę w policji, gdzie pełnił funkcję komendanta policji w Kassel do momentu przejścia na emeryturę 1 kwietnia 1924 roku.
W dniu 1 lipca 1938 roku Friedrich von Buch został przeniesiony do dyspozycji Wehrmachtu, a 26 sierpnia 1938 roku został mianowany dowódcą 9 pułku rezerwowego artylerii. W dniu 1 sierpnia 1940 roku awansował na pułkownika, a 10 listopada 1941 roku objął dowództwo 128 pułku artylerii pancernej. W trakcie wojny przeciwko Związkowi Radzieckiemu zdobył 26 czerwca 1942 Złoty Krzyż Niemiecki. Od grudnia 1942 roku do stycznia 1943 roku był w rezerwie, a następnie objął stanowisko Dowódcy Artylerii, co przyniosło mu awans do stopnia generała brygady w rezerwie 1 marca 1943 roku.
W ciągu kolejnych dwóch miesięcy powrócił do rezerwy kadrowej. 15 czerwca 1943 roku dołączył do Luftwaffe, gdzie działał jako instruktor taktyki w Szkole Walk Lądowych Luftwaffe. Od 1 marca 1944 roku pełnił funkcję wyższego dowódcy artylerii w Naczelnym Dowództwie 1 Armii Spadochronowej, a w lutym 1945 roku został inspektorem ds. wyszkolenia oficerów w sztabie dowódcy generalnego szkolno-zastępczych oddziałów spadochronowych. Ostatecznie, 31 marca 1945 roku, zakończył swoją służbę wojskową.
Rodzina
W dniu 4 października 1910 roku Friedrich zawarł związek małżeński w Berlinie z Johanną von Müller (1890–1911). Po jej przedwczesnym odejściu, 1 stycznia 1916 roku w Dreźnie ponownie ożenił się z Klementine von Kossecki, z którą doczekał się jednego syna.
Przypisy
- Henry L. deZeng IV, Douglas G. Stankey: Luftwaffe Officer Career Summaries, Section A–F, 2016, s. 611
- Dermot Bradley (Hrsg.), Karl-Friedrich Hildebrand, Markus Kövekamp: Die Generale des Heeres 1935–1945. Die militärischen Werdegänge der Generale, sowie der Ärzte, Veterinäre, Intendanten, Richter und Ministerialbeamten im Generalsrang. Band 2: v. Blanckensee–v. Czettritz und Neuhauß. Biblio Verlag, Osnabrück 1993, ISBN 3-7648-2424-7, s. 310–311.
- Gothaisches Genealogisches Taschenbuch der Briefadeligen Häuser. 1919. Dreizehnter Jahrgang, Justus Perthes, Gotha 1918, s. 126–127.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Leo Feldt | Georg Friedrich von Wegnern | Hartmut Bagger | August Willich | Otto von der Mülbe (1801–1891) | Reinhold Huhn | Franciszek Rymkiewicz | Leopold von Dallmer | Werner Widder | Wiesław Grudziński | Heinz Marquardt | Heinrich Bronsart von SchellendorffOceń: Friedrich von Buch