Otto von der Mülbe (1801–1891)

---

Życiorys

Otto von der Mülbe był synem pruskiego generała majora, Hansa Christopha Ludwiga von der Mülbe (1748–1811), oraz Dorothei Luise Helene Sophie z domu von Lübtow (1766–1846).

Od najmłodszych lat Otto kształcił się w katolickim gimnazjum w Braniewie, by później kontynuować naukę w szkole kadetów w Berlinie. W wieku siedemnastu lat, dzięki rekomendacji generała Bonina, rozpoczął swoją karierę wojskową, padając 5 maja 1818 r. w szeregi pruskiej armii jako podporucznik w 1 Pułku Grenadierów Gwardii im. Cesarza Aleksandra.

W latach 1821–1824 kształcił się w szkole ogólnowojennej, co pozwoliło mu zdobyć cenne doświadczenie. W 1839 roku awansował na dowódcę kompanii, a już w marcu 1846 roku, dzięki swoim osiągnięciom, został mianowany majorem i 5. oficerem sztabowym. Brał aktywny udział w tłumieniu walk ulicznych w Berlinie podczas rewolucji marcowej w 1848 roku oraz w bitwie pod Szlezwikiem w tym samym roku, uczestnicząc w kampanii przeciwko Danii.

Pod koniec 1848 roku objął stanowisko drugiego dowódcy 2 batalionu w 2. Pułku Gwardyjskim Landwehry w Magdeburgu. Jego dowodzenie przyczyniło się do sukcesów w bitwach pod Neudorf, Wiesenthal, Durlach i Kirchheimbolanden w trakcie tłumienia rewolucji badeńskiej. Za swoje zasługi zdobył Order Orła Czerwonego IV Klasy z Mieczami oraz Krzyż Komandorski Orderu Lwa Zeryngeńskiego.

19 stycznia 1850 roku został przeniesiony do Poczdamu, gdzie pełnił funkcję dowódcy II batalionu w 1 Pułku Piechoty Gwardii Cesarstwa Niemieckiego. Po dwóch latach awansował na komendanta twierdzy w Minden, a w lipcu 1854 roku osiągnął stopień pułkownika. W latach 1855–1857 dowodził 13 Pułkiem Piechoty w Münster, a następnie 13 Brygadą Piechoty w Magdeburgu. 3 grudnia 1857 roku przeniesiono go do 4. Brygady Piechoty Gwardyjskiej.

W 1859 roku, odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Leopolda, objął dowództwo 10. Dywizji w Poznaniu. W dniu koronacji Wilhelma I Hohenzollerna na króla Prus, Mülbe otrzymał awans na generała porucznika. W okresie wojny z Danią stał na czele połączonej Dywizji Gwardii i Piechoty, uczestnicząc w bitwach pod Satrup oraz Fredericią, a także podczas oblężenia Düppeler Schanzen. Za swoje działania został odznaczony Orderem Orła Czerwonego z gwiazdą oraz liśćmi dębu.

W lipcu 1864 roku, po zakończeniu działań wojennych, zrezygnował z dowództwa połączonej dywizji. Jednakże, z powodu pogarszającego się zdrowia i niewielkiej możliwości wykazania się w działaniach militarnych, podjął decyzję o przejściu na stan spoczynku, za co otrzymał oznaczenie Orderem Orła Czerwonego I klasy z Liśćmi Dębu oraz Mieczami. Po krótkim czasie w Gdańsku polecono mu ponownie podjąć obowiązki wojskowe, gdyż wkrótce wybuchła wojna prusko-austriacka, a Mülbe został mianowany dowódcą mobilnego korpusu rezerwowego stacjonującego w Berlinie.

Po zakończeniu konfliktu w 1866 roku, odniósł zaszczyty awansu na generała piechoty, jednak zdecydował się na przejście w stan spoczynku.

Życie rodzinne

Otto von der Mülbe związany był z Franziską Bertram (1813–1904), córką kupca, z którą ożenił się 17 czerwca 1838 roku w Gdańsku. Ich związek zaowocował pięciorgiem dzieci:

• doris (ur. 1839),
• franz (1840–1915) – generał piechoty,
• margarete (1846–1849),
• hans (1848–1866) – podporucznik,
• anna (ur. 1850) – żona Adolfa von Rosenberg-Gruszczyńskiego, generała piechoty.

Literatura

W literaturze dotyczącej Otto von der Mülbe można znaleźć wiele interesujących źródeł. Przykładem jest artykuł opublikowany w Berliner Gerichts-Zeitung, gdzie Generał-Lieutenant von der Mülbe jest wspomniany. Można go znaleźć w roczniku 14, numerze 91, z dnia 7 sierpnia 1866, co jest dostępne jako zasób internetowy.

Innym ważnym dokumentem jest Stamm-Liste des Infanterie-Regiments Herwarth von Bittenfeld, napisany przez Juliusza von Basse i Karla von Kleinsorgen. Publikacja ta ukazała się w Belser-Verlag w Stuttgarcie i zawiera istotne informacje na stronach 15–16.

Dodatkowo, warto zapoznać się z dziełem Soldatisches Führertum, autorstwa Kurta von Priesdorffa, które jest dostępne w Bandzie 6 wydanym przez Hanseatische Verlagsanstalt w Hamburgu. Publikacja, której brak miejsca wydania i daty, jest przechowywana na stronach 470–473, a jej numer katalogowy to 2088.

---

Oceń: Otto von der Mülbe (1801–1891)

---