August Willich, w rzeczywistości znany jako Johann August Ernst von Willich, to postać o bogatej historii i znaczeniu w kontekście przemian politycznych. Urodził się 19 listopada 1810 roku w Braunsbergu, w regionie Prus Wschodnich, gdzie swoją drogę życiową rozpoczął w rodzinie szlacheckiej. Jego życie zawodowe i polityczne było ściśle związane z wieloma kluczowymi wydarzeniami historycznymi.
Był on nie tylko oficerem pruskim, ale także aktywnym uczestnikiem Wiosny Ludów w latach 1848-1849. To właśnie w tym okresie Willich stał się rewolucjonistą, angażując się w zmiany, które miały na celu wprowadzenie demokratycznych reform i zwiększenie swobód obywatelskich.
Jego kariera wojskowa nie zakończyła się jednak na Europie. Willich brał również udział w wojnie secesyjnej w Stanach Zjednoczonych w latach 1861-1865, gdzie jako generał zdobył doświadczenie w zupełnie innym kontekście. Jego losy są przykładem na to, jak życie jednostki może być splecione z losami narodów i epok, w których żyje.
August Willich zmarł 22 stycznia 1878 roku w St. Marys w Stanach Zjednoczonych, pozostawiając po sobie bogaty dorobek historyczny i niezatarte ślady w pamięci potomnych.
Życiorys
August Willich urodził się w szlacheckiej rodzinie pruskiej, gdzie jego ojciec pełnił funkcję starosty braniewskiego, a wcześniej brał udział w wojnach napoleońskich jako oficer huzarów. Po śmierci ojca w 1814 roku, młody Willich trafił do rodziny dalekiego krewnego, znanego teologa Friedricha Schleiermachera. Ukończył szkoły kadetów w Poczdamie i Berlinie, co otworzyło przed nim ścieżkę wojskową. W latach 1828–1847 walczył w armii pruskiej jako część 7 Brygady Artylerii stacjonującej w Wesel.
W trakcie swojej służby nawiązał kontakty z utopijno-socjalistyczną organizacją Związek Sprawiedliwych (Der Bund der Gerechten), co doprowadziło do jego wydalenia z wojska oraz utraty tytułu szlacheckiego. W okresie Wiosny Ludów, jako wojskowy dowódca, aktywnie uczestniczył w powstaniu w Badenii, znanym jako Hackeraufstand w 1848 roku, a następnie w 1849 roku w powstaniu palatynacko-badeńskim, gdzie dowodził Legionem Robotniczym (Arbeiterlegion).
Po upadku tych zrywów niepodległościowych Willich zdecydował się na emigrację do Londynu, gdzie dołączył do tzw. Związku Komunistów, który był kierowany przez Karola Marksa i Fryderyka Engelsa. Konflikty z liderami tej organizacji skłoniły go do współzałożenia skrajnie lewicowej frakcji Sonderbund, jednak w 1853 roku wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. W Nowym Jorku pracował jako stolarz w stoczni oraz geodeta.
W 1858 roku Willich przeniósł się do Cincinnati, gdzie związał się z niemieckojęzyczną gazetą socjalistyczną „Cincinnati Republikaner”. Jako dziennikarz aktywnie bronił interesów klasy robotniczej, zwracał uwagę na brutalne traktowanie Indian i był zagorzałym przeciwnikiem niewolnictwa.
W 1861 roku, gdy w Stanach Zjednoczonych rozpoczęła się wojna secesyjna, Willich energicznie zainicjował werbunek niemieckich imigrantów w południowo-zachodnim regionie Ohio. Służbę wojskową rozpoczął jako adiutant w stopniu porucznika w 9. Ochotniczym Pułku Piechoty Ohio, składającym się głównie z niemieckich imigrantów. Już po miesiącu jego talent dowódczy zaowocował awansem na majora.
Walczył w zachodniej Wirginii, osiągając sukcesy w bitwach pod Rich Mountain (11 lipca 1861) oraz Carnifex Ferry (10 września 1861). W sierpniu 1861 roku gubernator Oliver P. Morton mianował go pułkownikiem i dowódcą 32. Ochotniczego Pułku Piechoty Indiany, kolejnego „niemieckiego” oddziału armii Unii. Jego umiejętności wojskowe wyróżniały się w bitwach pod Rowlett’s Station (17 grudnia 1861) oraz pod Shiloh (6-7 kwietnia 1862).
17 lipca 1862 roku otrzymał stopień generała brygady ochotników (United States Volunteers – USV) i objął dowództwo 6. Brygady, w skład której wchodziły 4 pułki piechoty, w tym jego macierzysty 32. pułk Indiana. W bitwie pod Stones River (31.12.1862-2.01.1863) Willich został wzięty do niewoli przez konfederatów i osadzony w więzieniu Libby w Richmond. Po 4 miesiącach wymiany wrócił do walki, uczestnicząc w kolejnych starciach pod Liberty Gap (25 lipca 1863), Chickamauga (18-20 września 1863), Missionary Ridge (24 listopada 1863) oraz pod Resaca (15 maja 1864), gdzie odniósł poważne rany.
Choć nie wrócił do aktywnej służby, pełnił ważne funkcje administracyjne w armii. Dzięki swoim osiągnięciom otrzymał awans na generała majora i w 1866 roku został honorowo zwolniony z wojska. Po krótkim czasie pracy w Hamilton, w 1870 roku powrócił do Berlina, gdzie próbował, bezskutecznie, zaoferować swoje usługi kanclerzowi Bismarckowi podczas wojny francusko-pruskiej (1870-1871). Ostatecznie osiedlił się w St. Marys w stanie Ohio, gdzie pozostał aktywny politycznie w obronie praw robotników. Zmarł w 1878 roku.
Przypisy
- Biografia https://emergingcivilwar.com/2014/05/14/the-reddest-of-the-red-shot-at-resaca/
- a b c d Biografia https://web.archive.org/web/20160605191605/http://www.tegermany.com:80/biowillich.html
- 9 Ohio http://9thohioinfantry.yolasite.com/
- 32 Indiana http://32ndindianainfantry.yolasite.com/
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Otto von der Mülbe (1801–1891) | Reinhold Huhn | Franciszek Rymkiewicz | Leopold von Dallmer | Werner Widder | Wiesław Grudziński | Heinrich Bronsart von Schellendorff | Heinz Marquardt | Friedrich von Buch | Leo Feldt | Hartmut Bagger | Georg Friedrich von WegnernOceń: August Willich