Heinrich Bronsart von Schellendorff

---

Życiorys

Heinrich Bronsart von Schellendorff pochodził z dumnego rodu Bronsartów, którego korzenie sięgają aż do 1339 roku. Był synem pruskiego majora Ewalda Christopha von Bronsart (1761–1807), który zginął tragicznie podczas oblężenia Gdańska, oraz jego żony Anny, z domu Schwiderowius (1770–1849). W 1823 roku rodzina Heinricha zaczęła używać tytułu „Bronsart von Schellendorff”, a pisownia sylaby -dorf(f) w nazwisku często różniła się w zapisach.

Kariera wojskowa

Po ukończeniu edukacji w szkole kadetów w Berlinie, Heinrich Bronsart z dniem 28 lipca 1821 roku rozpoczął służbę w 4. pułku piechoty armii pruskiej w stopniu podporucznika. Już w 1825 roku został oddelegowany do szkolnego batalionu piechoty (Lehr-Infanterie-Bataillon), a lata 1827–1830 poświęcił na naukę w szkole wojennej w Berlinie. W połowie lipca 1836 roku objął funkcję adiutanta w 2. Brygadzie Landwehry, a od kwietnia 1840 roku, utrzymał to samo stanowisko w 2. Dywizji.

14 sierpnia 1842 roku awansował na kapitana, a 18 września 1844 roku objął dowództwo kompanii w 1. pułku piechoty. Jego kariera nabrała tempa, gdy 31 marca 1846 roku został przeniesiony do 5. pułku piechoty. Już 21 marca 1848 roku mianowano go majorem i przydzielono do dowództwa 2. batalionu w 5. pułku Landwehry. Dalszy rozwój kariery przyniósł mu dowództwo batalionu w 3. pułku piechoty 12 marca 1852 roku, a 22 marca 1853 roku został awansowany na podpułkownika.

10 czerwca 1856 roku objął kierownictwo Twierdzy Wesel, a już w tym samym roku awansował do rangi pułkownika. 27 sierpnia 1857 roku zyskał dowództwo 37. pułku piechoty, a 19 maja 1859 roku przeniósł się do Gdańska. W tym czasie odznaczono go Orderem Czerwonego Orła III Klasy ze wstęgą, a 31 marca 1859 roku awansował na generała brygady. 3 czerwca 1860 roku nadano mu Order Orła Czerwonego II Klasy z liśćmi dębu. W 1861 roku objął dowództwo 2. Brygady Piechoty, a 9 stycznia 1864 roku został przeniesiony do 10. Dywizji Cesarstwa Niemieckiego. Następnie 25 czerwca 1864 roku awansował na generała dywizji i objął posadę dyrektora departamentu ekonomii wojskowej w Ministerstwie Wojny, a także został przewodniczącym komisji egzaminacyjnej dla przyszłych urzędników oraz członkiem zarządu sierocińca wojskowego w Poczdamie.

19 stycznia 1866 roku otrzymał Gwiazdę Orderu Orła Czerwonego II Klasy z liśćmi dębu. Podczas mobilizacji w trakcie wojny prusko-austriackiej, 23 maja 1866 roku został mianowany generałem intendentem. Po zakończeniu wojny przeszedł na emeryturę, otrzymując jednocześnie Order Orła Czerwonego I Klasy z liśćmi dębu. Po zakończeniu służby zamieszkał z żoną w Hanowerze, gdzie zmarł 2 listopada 1874 roku.

Rodzina

19 kwietnia 1829 roku Heinrich Bronsart von Schellendorff poślubił w Berlinie Antoinette de Rège (1810–1873), córkę kupca Daniela Louisa Drège z Kassel oraz Marianne Christine Diederich. To małżeństwo dało początek znanej rodziny oficerskiej Bronsart von Schellendorf(f), z której wywodziło się wielu pruskich wojskowych w czasach cesarstwa. Para miała dwanaścioro dzieci, w tym:

• Hans Bronsart (1830–1913) – niemiecki pianista i kompozytor, uczeń Ferenca Liszta,
• Paul (1832–1891) – generał piechoty pruskiej, minister wojny,
• Walther (1833–1914) – pruski generał piechoty, minister wojny,
• Heinrich (1841–1879) – adiutant księcia Meklemburgii-Schwerin,
• Antonine (1848–1927) – w 1869 roku wyszła za Friedricha von Hanenfeldt (1838–1910), właściciela wsi Gronówko koło Braniewa,
• Rosalie (ur. 1851) – matka przełożona w Szpitalu Miłosierdzia w Królewcu.

---

Oceń: Heinrich Bronsart von Schellendorff

---