Bernhard Schmeier

---

Życiorys

Bernhard Schmeier przyszedł na świat w Braniewie, gdzie dorastał w rodzinie swojego ojca, Karla, który pracował jako stolarz i pełnił wiele lat funkcję kościelnego w kościele św. Katarzyny. Uczęszczał do lokalnego gimnazjum, które ukończył w 1877 roku. W tym okresie był stypendystą fundacji Tomasza Wernera.

Po zakończeniu nauki w gimnazjum, Bernhard rozpoczął swoje studia na Uniwersytecie Albertina w Królewcu, a następnie kontynuował je na Uniwersytecie w Lipsku. Studiował filologię klasyczną oraz germanistykę, a w trakcie swojej akademickiej drogi związany był z korporacjami studenckimi Teutonia i Borussia. Na Uniwersytecie w Królewcu uzyskał doktorat z filozofii 22 lipca 1882 roku.

Swoją karierę nauczycielską rozpoczął w gimnazjach w Olsztynie i Poznaniu, gdzie od 1 października 1885 roku podjął pracę w gimnazjum Marii Magdaleny. Po 13 latach owocnej pracy w Poznaniu, został mianowany dyrektorem progimnazjum w Trzemesznie, a w 1900 roku objął podobne stanowisko w Reszlu. W Reszlu dynamicznie przyczynił się do rozwoju edukacji oraz infrastruktury szkoły.

Pod jego kierownictwem placówka zdobyła status pełnego gimnazjum, a Bernhard podejmował szereg inicjatyw, które wpłynęły na rozwój cywilizacyjny miasta. Już w 1900 roku zorganizował w mieście lodowisko, promował sport oraz utworzył szkolną orkiestrę. Zainicjował również budowę kąpieliska, a jego zainteresowanie stenografią zyskało popularność wśród mieszkańców. Był znany jako utalentowany organizator, ciesząc się szacunkiem zarówno jako nauczyciel, jak i obywatel Reszla.

W 1906 roku, jako jedyny przedstawiciel Prus Wschodnich, Bernhard otrzymał zaproszenie od cesarza Niemiec Wilhelma II na rejs statkiem po Morzu Północnym. W obliczu I wojny światowej, aż 65 uczniów reszelskiego gimnazjum zostało powołanych do wojska. 1 sierpnia 1914 roku, gdy Rosjanie wkroczyli do miasta, zażądali od mieszkańców kontrybucji wojennej w wysokości 30 000 marek.

Po zebraniu tej kwoty, Rosjanie opuścili miasto, jednak zabrali ze sobą profesora Schmeiera jako zakładnika, przewożąc go do majątku Glitajny koło Kętrzyna. Mimo że Bernhard spędził w areszcie zaledwie jeden dzień, w uznaniu jego postawy został odznaczony Krzyżem Żelaznym. W czasie wojny organizował zbiórki funduszy, które pozwoliły na utrzymanie reszelskiego gimnazjum w trudnych czasach. Władze doceniły jego wysiłki, przyznając mu tytuł radcy szkolnego.

Schmeier kierował gimnazjum przez pół wieku, aż do 1925 roku, zostawiając po sobie trwały ślad w pamięci uczniów i społeczności Reszla.

Życie osobiste

W dniu 16 października 1885 roku, Bernhard Schmeier związał się z Marthą, której panieńskie nazwisko brzmiało Bludau. Ich związek zaowocował narodzinami dwóch dzieci: córki Ruth Elisabeth, która przyszła na świat w 1887 roku oraz syna Bernharda Karla, urodzonego w 1894 roku.

Publikacje

Bernhard Schmeier był autorem wielu znaczących publikacji, które miały wpływ na rozwój nauczania języków klasycznych oraz edukacji ogólnej. Wśród jego prac znajdują się:

• „De translationibus ab homine petitis apud Aeschylum et Pindarum commentio”, dysertacja doktorska, 1882,
• „Wie können beim altsprachlichen Unterricht die in den neuen Lehrplänen vom 6. Januar gesteckten Ziele wirklich erreicht werden? 1. Teil”, Posen 1898, 52 S. (Program Posen Marien-Gymnasium),
• „Winke für die Anfertigung der schriftlichen deutschen Arbeiten und das Übersetzen aus den Fremdsprachen”, Tremessen 1900, 14 S. (Program Tremessen Progymnasium),
• „Vier Festreden im Kreise der Schule”, Rössel 1903, S. 30-44. (Program Rössel Gymnasium),
• „Winke für deutsche Arbeiten”, Schmeier, Bernhard. – Leipzig: Volkening, [1912],
• „Stücke aus dem 'Kriegstagebuch des Direktors'”, Rössel 1915, S. 9-19. (Program Rössel Gymnasium),
• „Aus der Werkstatt meines Lebens”, Schmeier, Bernhard – Münster i. W.: Aschendorffsche Verlh., 1929.

---

Oceń: Bernhard Schmeier

---