Szymon Berent

Berent pełnił również rolę spowiednika i kaznodziei księcia Albrychta Stanisława Radziwiłła między 1626 a 1633 rokiem. Jego talent do nauczania i duchowego prowadzenia był również dostrzegany w czasie, gdy towarzyszył królewiczowi Aleksandrowi Karolowi Wazie w jego podróży do Niemiec i Italii w 1634 roku.

Wiedza o jego twórczości kompozytorskiej pochodzi głównie z kronik jezuickich, ponieważ same utwory nie zachowały się do naszych czasów. W czasie swojego życia był uznawany za osobę utalentowaną i popularną. Jego kompozycje, głównie 8-głosowe, prawdopodobnie napisane na potrzeby kolegiów jezuickich, zostały opublikowane w latach 1638 i 1639.

Pieniądze uzyskane za jego utwory kompozytor przeznaczył na odbudowę bursy muzyków w Braniewie, która uległa zniszczeniu podczas najazdu Szwedów. Warto również zaznaczyć, że między 1614 a 1617 rokiem był profesorem filozofii w Braniewie, a po przejściu do Akademii Wileńskiej, wykładał matematykę, język hebrajski oraz teologię moralną.

W latach 1641–1646 Berent sprawował także funkcję prefekta Alumnatu Papieskiego oraz bursy w Braniewie, gdzie kontynuował swoją misję edukacyjną i wspierał rozwój lokalnej społeczności muzyk.