Kościół św. Antoniego w Braniewie

Obiekt ten, zrealizowany według projektu uznanego architekta Karla Friedricha Schinkla, powstał w latach 1830–1838 z inicjatywy ewangelików. Świątynia została wzniesiona w formie halowej, cechującej się stylistyką późnoklasycystyczną, a jej architektoniczne detale obejmują dwie wieże umiejscowione w frontowej części budowli. Do roku 1945 kościół pozostawał w rękach ewangelików, po czym w 1946 roku zyskał status kościoła parafialnego. W styczniu tegoż roku, starosta braniewski przekazał go katolickim wiernym, co oznaczało nowy rozdział w historii tej świątyni.

W ramach obchodów Tysiąclecia Chrztu Polski podjęto intensywne działania mające na celu odrestaurowanie wnętrza kościoła oraz wykonanie polichromii. W nawach bocznych znalazły się dwie kondygnacje empor, które wspierane są przez eleganckie filary. Na północnej elewacji umieszczono ambonę, starannie wykonana na podstawie historycznego projektu, realizowaną w latach 1936–1938.

Wnętrze tej zabytkowej świątyni zdobią liczne elementy wyposażenia o dużym znaczeniu artystycznym, w tym:

• krucyfiks w stylu późnogotyckim, mający formę falistego ramienia poprzecznego z około 1520 roku, zdobiony symbolami ewangelistów w medalionach,
• prospekt organowy w stylu późnoklasycystycznym,
• drewniana chrzcielnica w stylu rokokowym z połowy XVIII wieku,
• dwa eklektyczne konfesjonały z I połowy XIX wieku,
• obrazy przedstawiające Ukamienowanie św. Szczepana z II połowy XVII wieku oraz Biczowanie z początku XVIII wieku,
• monstrancja promienista z 1764 roku, historycznie związana z kościołem św. Trójcy w Braniewie, wykonana przez złotnika Zrizewitza (Jana Zachariasza Krzyżewicza z Kurlandii),
• cztery świeczniki z cyny z XVIII wieku.

Te unikalne elementy dziedzictwa kulturowego świadczą o bogatej historii i artystycznej wartość kościoła, który jest nie tylko miejscem kultu, ale również istotnym punktem na mapie regionalnych zabytków.